“অসমৰ পৰম ৰাজ্যনায়ক: গোপীনাথ বৰদলৈৰ উল্লেখযোগ্য চৰিত্ৰযাত্ৰা”

গোপীনাথ বৰদলৈ, অসমৰ প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী, উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ৰাজনৈতিক ইতিহাসৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী নেতা আশাৰে এজন। ১৮৯০ চনৰ ৬ জুন নিশাগত নগাঁওয়ে জন্মলাভ কৰা বৰদলোয়ে নিজৰ জীৱনটো জনসেৱাত উৎসৰ্গা কৰিছিল। স্বাধীনতা সংগ্রামীৰ পৰা আধুনিক অসম গঠনকৰ্তালৈ তাঁর যাত্ৰাই অসমৰ ৰাজনৈতিক, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিচয় গঢ়িবলৈ দিশ দেখাইছিল।

কলকাতিত শিক্ষাগ্ৰহণ সম্পূৰ্ণ কৰাৰ পিছত তেওঁ এজন উকীল হিচাপে নিজৰ পেচা আৰম্ভ কৰিছিল। কিন্তু দেশব্যাপী ব্রিটিছবিৰোধী আন্দোলনে তেওঁৰ মনক গভীৰভাৱে স্পৰ্শ কৰিছিল। তেওঁ নিজৰ স্থিৰ উকীলী পেচা ত্যাগ কৰি স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগদান কৰে। এই সময়ছোৱাত তেওঁ ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় কংগ্রেছৰ সক্ৰিয় সদস্য হৈ দ্ৰুতগতিয়ে অসমৰ এজন দৃঢ় আৰু সম্মানিত নেতাৰূপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে।

১৯৩০ আৰু ১৯৪০ দশকত অসময়ে বহু ধৰণৰ সমস্যা সন্মুখীন হৈছিল—ৰাজনৈতিক অস্থিৰতা, প্রশাসনিক সংকট, আৰু অসমক প্ৰাচ্য পাকিস্তানৰ লগত মিলাই লোৱাৰ চেষ্টাই সেই সময়ৰ প্ৰধান হুমকি আছিল। গোপীনাথ বৰদলোয়ে এই সকলোবিলাকক দৃঢ়ভাৱে প্ৰতিৰোধ কৰিছিল। তেওঁৰ বিশ্বাস আছিল যে অসমৰ স্বতন্ত্র পৰিচয়, সংস্কৃতি, আৰু স্বার্থ সুৰক্ষিত কৰাৰ প্রয়োজন। এই সময়ৰ তেওঁৰ নেতৃত্বই অসমৰ জনসংখ্যাগত আৰু ৰাজনৈতিক পৰিৱর্তনৰ বিপদজনক পৰিণামৰ পৰা ৰাজ্যক ৰক্ষা কৰিছিল। অসমবাসীৰ মাজত তেওঁৰ দূৰদর্শিতা, সাহস আৰু সততাই গভীৰ সন্মান আদায় কৰিছিল।

১৯৪৬ চনত গোপীনাথ বৰদলোয়ে অসমৰ প্ৰিমিয়াৰ হিচাপে দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৪৭ চনত ভাৰত স্বাধীন হোৱাৰ পিছত তেওঁ অসমৰ প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী হৈ ক্ষমতা গ্ৰহণ কৰে। ৰাজ্যৰ শীৰ্ষ পদত থাকি তেওঁ আধুনিক প্রশাসনিক কাঠামো স্থাপন কৰে য’ত উন্নয়ন আৰু সংস্কৃতি দুয়োটা সমানভাৱে মানি চলা হোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তা বুজোৱা হৈছিল। আদিবাসী আৰু ভূমিপুত্ৰ লোকসকলৰ ভূমি অধিকাৰ সুৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ ভূমিকা বিশেষ প্ৰশংসনীয়। ভূমি সংস্কাৰ নীতিবোৰে স্থানীয় লোকসকলৰ সম্পদৰ ওপৰত সঠিক নিয়ন্ত্রণ নিশ্চিত কৰিছিল, যাৰ ফলত শোষণ আৰু উচ্ছেদৰ পৰা বহু অঞ্চল ৰক্ষা পায়।

শিক্ষাৰ ওপৰত তেওঁৰ বিশেষ গুৰুত্ব আছিল। তেওঁৰ সমৰ্থনত বহু শিক্ষাপ্রতিষ্ঠান স্থাপিত হয়, যাৰ ভিতৰত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় বিশেষ উল্লেখযোগ্য। তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে সামাজিক উন্নতিৰ বাবে সৰ্বস্তৰৰ মানুহক শিক্ষাৰ সুযোগ প্ৰদান কৰা অপরিহাৰ্য। গ্ৰাম্য উন্নয়ন, সাক্ষৰতা বর্ধন আৰু মহিলাশিক্ষাৰ ওপৰত তেওঁৰ জোৰে সেই দূৰদৰ্শিতা প্ৰকাশ পাইছিল।

অসমক ভাৰতৰ সংঘভুক্ত ৰাজ্য হিচাপে শক্তিশালী কৰিবলৈ তেওঁৰ ভূমিকাও অত্যন্ত প্ৰধান। সেই সময়ত উত্তৰ–পূৰ্বাঞ্চল ভৌগোলিক আৰু ৰাজনৈতিকভাৱে দুর্বল আছিল। এনে সময়ত গোপীনাথ বৰদলোয়ে শান্তি, স্থিৰতা, আৰু সমন্বয় নিশ্চিত কৰিবলৈ অহৰহ প্রচেষ্টা কৰিছিল। মহাত্মা গান্ধী, জৱাহৰলাল নেহৰু, আৰু সরদাৰ বল্লভভাই পাটেলৰ দৰে ৰাষ্ট্ৰীয় নেতাসকলৰ সৈতে তেওঁৰ নিবিড় সহযোগিতাই দেশৰ আগশাৰীৰ নেতাসকলৰ মাজত বিশেষ স্থান লাভ কৰাইছিল। সরদাৰ পাটেলে তেওঁৰ দেশৰ সংহতি সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত কৰা অবদানক বিশেষভাৱে প্ৰশংসা কৰিছিল।

গোপীনাথ বৰদলৰ সততা, নম্ৰতা, আৰু লোকমুখী নেতৃত্বই তেওঁক অসমবাসীৰ হৃদয়ত এজন প্ৰিয় নেতা কৰি তুলিছিল। তেওঁৰ অবদান কেৱল ৰাজনীতিত সীমাবদ্ধ নাছিল—তেওঁ শান্তি, নৈতিকতা, আৰু ত্যাগৰ প্ৰতীক আছিল। দেশৰ বাবে তেওঁৰ অপূৰ্ব সেৱাৰ স্বীকৃতি হিচাপে ১৯৯৯ চনত তেওঁক মৰণোত্তৰ ভাৰত ৰত্নে সন্মানিত কৰা হয়।

গোপীনাথ বৰদলয়ৰ জীৱনগাথা আৰু কৰ্মধাৰাই প্ৰজন্মজুৰি অনুপ্ৰেৰণা দিয়াই আছে। তেওঁৰ চেতনা অসমৰ সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক বিকাশৰ পথত আজিও দিশ দেখাইছে, যি দেখুৱাইছে যে দৃঢ় বিশ্বাস, নৈতিকতা আৰু ত্যাগেৰে গঢ়ি তোলা নেতৃত্ব সদায় জনহিতৈষী আৰু সফল হয়।